Bliskość na jesienną słotę

Praca-dom-praca i tak w kółko. Wracam do pustego mieszkania, jesienna szarówka zamienia się w ciemność, latarnie uliczne zapalają się. Nawał obowiązków domowych mnie dobija. Pranie, sprzątanie, gotowanie i sto innych, mniej wartościowych rzeczy. Na horyzoncie brak jakichkolwiek propozycji randkowych. Smutne to, na ostatniej randce, czy tam spotkaniu z facetem byłem jakieś trzy miesiące temu. Postanowiłem, że ja nie będę pierwszy wyciągał do każdego ręki, jeśli ktoś będzie chciał się zobaczyć, to napisze o tym. No i tylu jest adoratorów, że aż się opędzić nie mogę. :D Siadam sobie na kanapie z kubkiem ciepłej herbaty, włączam telewizor i tak się gapię. Nawet nie mam szczególnie ochoty na surfowanie po Internecie. Patrzę się w lewo, a następnie w prawo. Nikogo nie ma obok. Brakuje drugiego mężczyzny. Który przytuliłby, pocałował, po prostu był. Czasami przychodzą myśli, czy nie umówić się na jednorazówkę. Ale zaraz przechodzą. Nie jestem typem takiego geja, a po drugie więcej z tym zachodu niż to wszystko warte. Monogamia w dzisiejszych czasach nie jest w cenie. Liczą się przelotne, niezobowiązujące związki. Szkoda, że nie ma wehikułu czasu i nie można samemu ustalić sobie rok urodzenia.